Wie is Diana?

Ik ben Diana Kors (1965),
Fotografie speelt al mijn hele leven een belangrijke rol, al jong hield ik de camera vast. Het heeft wel even geduurd voordat ik mijn beroep daarvan gemaakt heb.
Ik heb veel soorten werk in mijn leven gehad, ik vind veel dingen leuk. De tijd heeft moeten rijpen om mezelf als afscheidsfotograaf neer te zetten. Ik weet uit eigen ervaring hoe het is om een dierbare te verliezen. Ik weet wat er tijdens een afscheid allemaal voorbijkomt, zowel mentaal/emotioneel als praktisch.
Mensen noemen mij rustig, ik kijk goed, en ik weet wanneer ik de fotomomenten pak. Ik ren niet van de ene naar de andere kant. Mooiste compliment dat ik daarover kreeg: “de manier waarop jij om ons heen bewoog voelde heel natuurlijk en vertrouwd”

Waarom specifiek uitvaartfotografie?

Ik heb het beeld van de uitvaart van mijn oma nog op mijn netvlies. Ik was 7, en ik weet dat we van haar huis naar de kerk liepen. Ik vond het indrukwekkend. Ik had dat graag nog op foto gehad, want klopt mijn beeld? Was het zoals ik het dacht?
Ik heb ook flarden van beelden in mijn hoofd van de uitvaart van mijn vader, ik was net 13. Maar het zijn flarden, graag had ik een fotoboek gehad om te kunnen kijken hoe het was. Een ingrijpende gebeurtenis in mijn leven, maar mijn herinneringen laten me daar in de steek. Foto’s hadden die herinnering levend kunnen houden.
Ik heb een beeld van de uitvaart van mijn schoonmoeder, die met gilde-eer werd begraven. Ik vond dat enorm indrukwekkend. Het was stralend weer, en we liepen van haar huis naar de kerk, onder begeleiding van de gilde, ik wilde dat er foto’s van waren om nog eens terug te kijken.
De uitvaart van mijn moeder kwam daarna, in het zelfde jaar. En vreemd, maar daar heb ik geen beelden van, ik had graag foto’s gehad om te zien wat langs mij heen is gegaan.

Door deze levensgebeurtenissen weet ik hoe belangrijk het is om op deze ervaringen terug te kunnen kijken met beelden. Voor mij zijn vragen onbeantwoord, omdat ik het gewoon weg niet meer weet. En natuurlijk ik kan het vragen, maar juist door emoties maakt ieder zijn eigen verhaal. Beelden laten zien wat er was.


Uiteraard heb ik mezelf ook moeten bekwamen in de techniek. Geen flits, geen klik, Uitdagingen waar ik mijn hand niet meer voor omdraai.

Reacties zijn gesloten.